Pin Tipleri:

Eksternal fiksatör uygulamalarında 3 tip pin bulunur.

1. K Teli:

Ucu sivri düz tellerdir. Genellikle ekstremitenin bir tarafından girip diğer tarafından çıkarılarak çift taraflı tespitle kullanılır.  Genelde ince çaplar tercih edilir ve mukavemetini artırmak için gerdirilerek kullanılır.

K Tellerinin ortasına yuvarlak stoplama boncuğu yerleştirilen tipine Zeytinli K Teli denilir. Uygulandığı fragmanı çektirmek için kullanılır. Özellikle ekleme yakın kırıkların redüksiyonu ve tespiti için kullanılır.

2. Şanz Vidası:

Ucu sivri ve yivli arkası düz uzun pinlerdir. Tek taraflı olarak yerleştirilir. Ancak yivli kısım uygulandığı kemiğin karşılıklı her 2 korteksini tutmalıdır. Tek korteks yerleşim yetersizdir.

Bunlarda gerdirme söz konusu olmadığından yeterli mukavemet için mümkün olduğu kadar kalın çaplar tercih edilir.

Uygulanacağı kemik çapının %20 ile %25 arası çaplar uygundur.

Kemik çapının %30’undan daha kalın şanz vidaları kemikte kırılmaya sebep olabilir. Kullanılmamalıdır.  

3. Transfiksasyon Pini:

Ucu sivri, ortası yivli pinlerdir. Bu pinler de ekstremitenin bir tarafından girip diğer tarafından çıkarılarak çift taraflı tespitle kullanılır. Fakat gerdirme yapılmadığından yeterli taşıma gücü açısından kalın çaplar tercih edilir. Kalınlıkla ilgili prensipler şanz vidaları ile aynıdır.

En çok kullanıldığı yerler tibia proksimal metafizi ile kalkaneustur.

.

Pin Yerleştirme Prensipleri:

Her bir fragmana en az 2 pin yerleştirilmelidir. Tek pin stabilite sağlamaz.

Her bir fragmana en fazla 4 pin yerleştirilmelidir. Dört adetten fazla pin yerleşimi fiksasyon biyomekaniğine olumlu bir katkı sunmaz.

Proksimal pinler kırık hattından daha uzak yerleştirilmelidir. Distal pinler kırık hattına biraz daha yakın olabilir.

Her boyuttaki hayvanın yaklaşık kemik boyutları ile seçilmesi tavsiye edilen pin çapları ve rod çapları tablo halinde sunulmuştur:

Birbirine çok yakın pinler biyomekanik olarak anlamsızdır. İki pin arası en az 10 mm mesafe bulunmalıdır.

Pinler kırık hattına çok yakın yerleştirilmemelidir. Kırık hattından en az 10 mm mesafe olmalıdır.

Pinler eklem hattına çok yakın olmamalıdır. Eklem kapsülünün dışında kalmasına özen gösterilmelidir. Eklem hattından en az 10 mm uzakta olmalıdır.

(Burada 10 mm olarak ifade edilen mesafe ortalama bir değerdir. Kemik kalınlaştıkça artar. Kemik inceldikçe azalabilir.)

Eksternal fiksatör uygulamasında önce kırık hattı redükte edilip ekstremite yönelimi düzeltilir. Bu işlem genellikle ekstremiteyi çekerek veya asarak sağlanır. Kırık hattı açık ise öncelikle uygun aletler ile redüksiyon sağlanıp korunur. Sonra tespit edilir.

Kırık hattının redükte olduğu ve yönelimin doğru olduğu hem Ön-Arka (AP) hem de Yan (Lateral) planlarda kontrol edilip teyit edilmelidir. Bunun için X-Ray veya Skopi cihazı gereklidir.

Tespitte kullanılacak fiksatör tipi ve çerevesine önceden karar verilmeli ve planlama ona göre yapılmalıdır.

İlk sırada en proksimal ve en distal pinler yerleştirilip tespit edilir. Daha sonra aradaki pinler gönderilerek stabilite sağlanır. 

Ucu yivli pinler keskin uçlu ise direkt gönderilebilir. Künt uçlu ise önce kemiği dril ucu ile delmek gerekir. Bu durumda kullanılacak dril ucu çapı, pin çapından ortalama %30 daha küçük olmalıdır. Her iki durumda da ucu yivli pinler için önce mutlaka cilt kesisi yapılmalı ve uygun bir aletle cildin zarar görmesi engellenerek pin gönderilmelidir. Aksi halde şanz vidası yivlerinin cilde ve çevre yumuşak dokulara zarar verme riski oldukça yüksektir.

Şanz vidaları tercihen el maktabı ile gönderilmelidir. Ancak motorlu aletler ile uygulama yapılacak ise mutlaka düşük devirli olarak kullanılmalıdır. Yoksa kemikte ısınmaya bağlı ısı nekrozuna sebep olabilir. Motorlu alet ile uygulamada bile ikinci korteksin mutlaka el aleti ile yavaş şekilde yerleştirilmesi şiddetle tavsiye edilir.

Ucu düz teller ise kesi yapmadan ciltten direkt gönderilebilir.

Düz tellerin düşük devirli olmak kaydı ile motorlu cihazlar ile gönderilmesinde mahzur yoktur.

Fiksatörün taşıyıcı rodları ciltten uzaklaştıkça stabilite gücü azalır. Çok yakın olursa da cilde zarar verebilir. Arada 1-2 parmak mesafe konularak tespit edilmesi gerekir.

Taşıyıcı rodun uzunluğu arttıkça stabilite gücü artar. Ama kemik uzunluğundan fazla olması anlamsızdır.

Taşıyıcı rod kalınlığı arttıkça stabilite artar. Tespit edilen kemik ve ekstremite boyutuna uygun çapta rod kullanılmalıdır.